Mam nowy (używany) rower szosowy:) Kilka dni temu miałem spory dylemat, co zrobić z zakupem następcy Lapierra, w zasadzie doszedłem już do wniosku, że poczekam na koniec sezonu, dozbieram pieniądze i zapoluję na jakąś używaną stosunkowo "młodą" szosę. Jednak w między czasie trwała aukcja używanego Treka 1200 SL - rower co prawda stary, ale na zdjęciach wyglądał bardzo dobrze. Nie licytowałem, tylko obserwowałem co się dzieje, tuż przed końcem licytacji przebiłem ofertę i wygrałem aukcję, ale nie osiągnąłem ceny minimalnej. Mimo to właściciel roweru skontaktował się ze mną i ustaliśmy, że kupię rower za wylicytowaną kwotę.

Wczoraj wieczorem wróciłem z wycieczki szkolnej, a rower już na mnie czekał. Rozpakowałem, więc paczki i złożyłem maszynę, ale padał deszcz, więc nie udało mi się na niej przejechać. Dziś rano zrobiłem małą trasę do miasta, a potem znowu zaczęło padać, wykorzystując ten niesprzyjający do jazdy czas, postanowiłem sobie trochę Treka poustawiać. Wyregulowałem wysokość siodełka i jego ustawienie przód - tył, postanowiłem również przełożyć mostek w drugą stronę podnosząc tym samym kierownicę. Poranna przejażdżka pokazała, że chyba nie jest gotowy na tak mocno sportową pozycję na rowerze, zdecydowałem się więc na pozycję komfortową. Rower przyszedł nasmarowany i wyregulowany, z pedałami szosowymi Looka, licznikiem Specialized i bidonem zespołu IAM pod kolor roweru. Pedały wymieniłem, bo nie mam niestety bloków to tych szosowych Looków, dodatkowo do rowery przykręciłem Garmina z czujnikiem kadencji, napompowałem koła (są na nich chyba nowe opony Vittoria Zafiro) i podpiąłem torebkę podsiodłową z niezbędnymi narzędziami. Pojawił się jednak problem z pompką, chciałem ją podkręcić pod koszyk od bidonu. Okazało się jednak, że śruby są za krótki, a ja niestety nie mam dłuższych. Rower był przygotowany, czekałem na sprzyjającą pogodę, w między czasie zjadłem obiad i nagle pojawiło się okienko pogodowe, postanowiłem więc jechać na testy.

Jazda po obiedzie nie wychodzi mi zwykle za dobrze, do tego od samego początku czułem wyraźnie zmęczone mięśnie nóg, ale rower trzeba było wypróbować. Zanim opowiem o wrażeniach z jazdy to może najpierw powiem trochę o samym rowerze.

Model: Trek 1200 SL - 2006 r.
Rama: Alpha SL Aluminum
Widelec: Specialized C4m
Przerzutka przód: Shimano Tiagra
Przerzutka tył: Shimano 105
Manetki: Shimano Tiagra STI, 9 speed
Hamulce: Bontrager
Koła: Bontrager Select
Opony: Vittoria Zaffiro 700X23
Kaseta: Shimano HG50 13-28 (9 przełożeń - 13-14-16-17-19-21-23-25-28)
Korba: Bontrager Select 53x39 (170 mm)
Suport: -
Mostek: Bontrager Select
Wspornik siedz.: Bontrager (carbon)
Siodełko: VAPOR COMFORT
Rozmiar: 56 (rura podsiodłowa 55 cm, długość ramy 57 cm)

Rocznik oceniłem na podstawie archiwum ze strony Treka, w 2006 roku występuję model z takim samym malowaniem ramy i częściowo z takim osprzętem. W moim rowerze inny jest widelec, korba, koła, siedzenie i opony, ale to chyba jest ten rower. Największym mankamentem tego roweru z mojego punktu widzenia, jest korba z tarczami 53x39. Polowałem na rower z kompaktem, ewentualnie z trzema tarczami, a tu jest mega twardo. Sytuacje ratuje, trochę kaseta z koronką 28 zębów, ale obawiam się, że w większych górach może to nie wystarczyć. Jednak sam rower jest piękny, rama wygląda jak nowa, pozostałe podzespoły też są w całkiem dobrym stanie, nic tylko jeździć. Wagowo oceniam go na jakieś 10 kilo, nie jest mega lekki, chyba cięższy od Lapierra, ale tam w końcu była dużo mniejsza rama, myślę że waży podobnie jak Triban 520 w tym rozmiarze, na pewno jest jednak znacznie lżejszy od mojego starego Peugeota.

Mniej więcej koło 15 ruszyłem na trasę, pojechałem ulica Dębową do Staniątek, przeszedł pod torami kolejowymi i ruszyłem na segment Staniątki Górne - tym razem nie walczyłem, nastawiałem się na Winnicę. Podjazd pod Winnicę rozpocząłem od samego początku ostro, im trudniej tym bardziej redukowałem starając się utrzymać wysoką kadencję, w pewnym momencie gdy zwolniłem poniżej 18 km/h stanąłem na pedała i jeszcze docisnąłem. Gdy stromizna trochę puściła jeszcze przyspieszyłem bo walczyłem na dwóch segmentach Gruszki i Winnica - long. Po pokonaniu podjazdu byłem mocno zmęczony, ale dość szybko doszedłem do siebie. Walka się opłaciła bo padł rekord na obu wersjach podjazdu: Gruszki 1:29,7 (23,49 km/h) poprawa o 6 sekund, a Winnica - long 1:55,9 (24,18 km/h) - poprawa o 9 sekund. Pozostał jednak mały niedosyt, bo na Gruszkach zabrakło mi 0,7 s żeby ponownie wskoczyć na 2 miejsce.

Następnie był podjazd Brzezie - kominki, tu pojechałem na sporym lajcie osiągając jeden z najsłabszych czasów na tym odcinku. Po wyjeździe do Brzezia zrobiłem sesję zdjęciową mojego Treka, którą można obejrzeć poniżej. Chwilę zastanawiałem się jak dalej jechać, ale w końcu zdecydowałem się wracać do domu. Zjechałem do Dąbrowy i rozpocząłem segment Dąbrowa nr 1 - tym razem postanowiłem powalczyć, poszło mi nawet całkiem dobrze, ale do rekordu zabrakło 1,5 s. Ponownie postanowiłem odpuścić OSP Dąbrowa i pojechałem od razu do Staniątek, gdzie czekał mnie segment Wietrzna prosta. Tym razem prosta faktycznie była mega wietrzna, jechałem ją z prędkością 26 km/h na godzinę mocno się męcząc - rekord to średnia powyżej 37 km/h. Przy okazji zauważyłem, że po bardzo słabym asfalcie, jaki leży na tym odcinku na moim Treku z kołami 23 mm jedzie się zdecydowanie gorzej niż na Peugeocie z koła 28 mm - może być ciężko o nowy rekord na tym odcinku. Przez Staniątki pojechałem trochę inaczej, zdecydowałem się jechać pod wiadukt koło szkoły, gdzie już da się przejechać rowerem. Wiadukt w zasadzie jest na ukończeniu, postanowiłem więc zatrzymać się i zrobić fotkę no i oczywiście zapomniałem, że jestem wpięty w SPDy i o mały włos się nie wyłożyłem przy zerowej prędkości, na szczęście w ostatniej chwili udało mi się wypiąć.

Chciałem jeszcze jechać do Krzyśka i porównać wagowo Treka z Lapierrem, ale Krzyśka nie było, więc postanowiłem, że jeszcze podjadę pod kopiec. Przycisnąłem bardzo mocno, ale chyba na zbyt miękkim przełożeniu, rozpędziłem się do 34 km/h ale miałem już wtedy kadencję 110 i nie utrzymałem tej prędkości do końca i do rekordu zabrakło mi 0,4 s. Potem już powoli do rynku w Niepołomicach i po paru minutach postoju do domu.

Pierwsze wrażenia z jazdy trochę mieszane. Zacznijmy od tarczy 53 zęby z przodu, bardzo ciężko mi się na tym jedzie, prędkość 35 km/h przy kadencji 90 uzyskuję na 53x17, chwilami jechałem też na przełożeniu 53x19, dolna część kasety była dla mnie osiągalna w zasadzie tylko na zjazdach. Jeśli chodzi o tarczę 39 zębów, to mogę na niej spokojnie jechać nawet koło 32 km/h na przełożeniu 39x14, wrzucając trzy najmniejsze koronki z tyłu przy tarczy 39 trzeba w przedniej przerzutce użyć półbiegu, który delikatnie przestawia wózek, żeby łańcuch nie harował. Mimo to koronka 13 zębów na tej tarczy lekko haruję o przednią przerzutkę. Jeśli chodzi o lekkie przełożeniu to jest całkiem dobrze, pod Winnicę wjechałem na przełożeniu 39x23 i poszło nawet nieźle, ale tam się zaginałem, natomiast pod Brzezie podjechałem na lajcie na przełożeniu 39x28 i szło mi dość luźno gdybym walczył o czas pewnie wjechałbym bez większych problemów na przełożeniu 39x25. Rower jest szybki i dość pewny w prowadzeniu nawet na nierównościach, widać wyraźnie, że ten karbonowy widelec działa całkiem dobrze. Moja pozycja na rowerze, różni się znacznie od tej na Lapierze i jest też inna od pozycji na Peugeocie. Podniesienie kierownicy do góry spowodowało, że moja pozycja nie jest jakaś mega sportowa i jedzie mi się wygodnie, pojeżdżę tak przez chwilę i może spróbuję przejść do niższego położenia kierownicy.
W sumie na razie zakup oceniam jako udany, rower jest fajny i dobrym stanie, a te kilka stówek w kieszeni jednak zostało - można je będzie zainwestować w coś innego.

Mapa i galeria

Na segmentach:
- do pracy - 12:01 średnia 32,1 km/h (rekord 11,34 średnia 33,27 km/h - samotnie, 10:27 - średnia 36,84 km/h z Krzyśkiem)
- z pracy - brak pomiaru (rekord 10,49 średnia 35,63 km/h)

Do pracy: dyst.: 13,60 km; czas: 25:18; średnia: 32,2 km/h.
Z pracy: dyst.: 13,95 km; czas: 25:32; średnia: 32,6 km/h.

Na segmentach:
- do pracy - 11:54 średnia 32,4 km/h (rekord 11,34 średnia 33,27 km/h - samotnie, 10:27 - średnia 36,84 km/h z Krzyśkiem)
- z pracy - 11:54 średnia 32,4 km/h (rekord 10,49 średnia 35,63 km/h)

Do pracy: dyst.: 13,60 km; czas: 25:53; średnia: 31,3 km/h.
Z pracy: dyst.: 13,95 km; czas: 26:25; średnia: 31,5 km/h.

Na segmentach:
- do pracy - 12:13 średnia 31,5 km/h (rekord 11,34 średnia 33,27 km/h - samotnie, 10:27 - średnia 36,84 km/h z Krzyśkiem)
- z pracy - brak pomiaru (rekord 10,49 średnia 35,63 km/h)

Do pracy: dyst.: 13,60 km; czas: 25:56; średnia: 31,3 km/h.
Z pracy: dyst.: 13,95 km; czas: 26:15; średnia: 31,6 km/h.

Dziś koło 18 miałem jechać z Krzyśkiem i Maćkiem na kolejny trening szosowy, ale Krzysiek zadzwonił, że dadzą radę jechać dopiero około 19, więc postanowiłem wcześniej przejechać się sam.

Moim celem był stromy podjazd w Biskupicach. Na początek pojechałem do Staniątek, tam dość wolno podjechałem pod Staniątki Górne i ruszyłem na Słomiróg, gdzie czekał mnie podjazd. Górka ta nie jest jakoś specjalnie ciężka (590 m, 7,2%) ale zawsze sprawiała mi spore problemy. Pocisnąłem pod górę dość mocno, choć chyba miałem jeszcze rezerwy - ostatecznie wyszedł rekord na segmencie 1:56,4 (średnia 18,39 km/h) i udało mi się wskoczyć na 2 miejsce na tym segmencie na GC. Potem chwila zjazdu i znów podjazd do granic Gminy Niepołomice, dalej zjazd do Bodzanowa i kolejny podjazd, następnie zjazd do drogi 94 i znów podjazd.

W zasadzie od drogi 94 aż do samego szczytu wzniesienia w Sułowie miałem się już wspinać, jednak zasadniczy podjazd w Biskupicach zaczyna się dopiero po przecięciu drogi 966. Tak naprawdę nie wiedziałem dokładnie w którym miejscu rozpoczyna się podjazd, więc jego początek pojechałem dość wolno, zasadnicza stromizna w postaci dwóch bardzo stromych ścianek z nachyleniem rzędu 11-14% następuję dopiero za kościołem w Biskupicach. Na te ścianki wjechałem na przełożeniu 39x28 i w pewnym momencie przydało by się trochę lżejsze przełożenie, w najbardziej stromych miejscach jechałem z prędkością około 8-9 km/h, ale robiłem to dość spokojnie w siodełku. Muszę powiedzieć, że podjazd wszedł mi w miarę bez problemu, oczywiście zmęczyłem się trochę, ale nie musiałem jakoś bardzo przepychać pedałów. Ostatecznie na podjeździe (1,82 km; 6,4%; najbardziej stromy odcinek to 700 m, średnio 9,3% maks 13-14%) wykręciłem czas 6:42,4 średnia 16,28 km/h - to wynik lepszy od mojego poprzedniego rekordu o 1:21,0 a od wyniku z marca tego roku gdy jechałem na Lapierrze aż o 2:10,0 to naprawdę sporo.

Z Sułowa chciałem jechać na Chorągwicę, ale stwierdziłem, że jednak pojadę na Łazany. Najpierw miałem więc fajny zjazd i potem kolejną dość stromą ściankę nachyleniem ponad 10%. Przez Łazany w dół, dalej do Zabłocia, gdzie postanowiłem zmierzyć się kolejną stromą ścianką. Kiedyś dawno temu jechałem tędy podczas wycieczki do Gdowa i na tym podjeździe prowadzącym w kierunku Suchoraby musiałem pchać rower do góry, później wiele razy mierzyłem się z tym podjazdem i oczywiście już go podjeżdżałem, ale zawsze było tu ciężko. Podjazd ma jakieś 700 metrów długości i 51 metrów przewyższenia (średnie nachylenie 8%), początkowo jest leciutko pod górę, ale potem następują strome ścianki z nachyleniem dochodzącym do 13% - dziś udało mi się wykręcić czas 3:21,0 średnia 13,4 km/h. Podjazd jakich wiele w tych okolicach, a kiedyś wydawał mi się tak strasznie ciężki.

Gdy byłem w Łazanach to zadzwoniłem do Krzyśka i umówiłem się z nim na szczycie górki w Brzeziu, przejechałem więc koło cmentarza wojennego w Suchorabie, zjechałem pod szkołę, podjechałem do Zborczyc i zjechałem przez Czyżów do drogi 94. Potem jeszcze krótki podjazd w kierunku Brzezia, kawałek po płaskim i podjazd serpentynami pod kominki. Okazało się, że Krzysiek i Maciek dopiero zaczynają atakować ten podjazd, więc miałem chwilę czasu na odpoczynek. Samotnie przejechałem więc dystans 29,5 km w czasie 1:10:35 średnia 25 km/h, przewyższenia 491 m.

Po kilku minutach dojechał najpierw Krzysiek i potem Maciek, chwilę sobie dychneli i ruszyliśmy w dół na Łysokanie. Potem podjazd pod kościół w Szarowie, zjazd i atak na segment OSP w Dąbrowie. W zasadzie miałem nie ścigać się pod górkę, ale jak zobaczyłem, że zarówno Krzysiek jak i Maciek mi uciekają to pomyślałem, że tak być nie może:) Nacisnąłem mocniej na pedały, dość szybko wyprzedziłem Maćka, ale Krzysiek mocno ciągnął do góry. Przed największą stromizną minąłem również Krzyśka i pojechałem do góry, niestety przed samym szczytem miałem problem z przerzutką i coś mi zaczął łańcuch przeskakiwać, fakt że chyba nie do końca dobre pociągnąłem manetkę, a potem na dużej stromiźnie już mi było ciężko to poprawić, ale przeskakujący łańcuch wybił mnie całkiem z rytmu i chyba kosztował mnie rekord na tym segmencie (zabrakło 0,4 s).

Potem nastąpiła seria zjazdów i segment Wietrzna prosta w Staniątkach, tym razem nie pojechałem do przodu, ruszył za to Krzysiek, siadłem mu na koło i czekałem. Początkowo jechał w granicach 35 km/h, ale pod koniec zaczął zwalniać, wrzuciłem więc twardsze przełożenie i ruszyłem bardzo mocno do przodu. Jak się jednak okazało mój mocny finisz nie wystarczył na rekord - zabrakło 1,5 s.

Dalej zjazd, przejazd przez las i ostatni segment na Dębowej, próbowałem ruszyć mocniej do przodu, ale trochę wiało i chyba też nie miałem już sił, zwolniłem wyprzedził mnie Krzysiek, ale on też po chwili zrezygnował i już wolniutko dojechałem sobie do domu.

Wycieczka udana, nowy zestaw napędowy i wyrobiona na dojazdach do pracy forma, pozwala mi wciągnąć bez problemu pod wszystkie górki w okolicy, nawet te dość strome. Niestety brakuje mi klamkomanetek, źle zrzucony bieg pod Dąbrowę kosztował mnie rekord, muszę zacząć się rozglądać za nową (chyba używaną) szosówką na treningi, a mój poczciwy Peugeot pozostanie tylko rowerem dojazdowym do pracy.

Na segmentach:
- do pracy - brak pomiaru (rekord 11,34 średnia 33,27 km/h - samotnie, 10:27 - średnia 36,84 km/h z Krzyśkiem)
- z pracy - 10:49 średnia 35,63 km/h (dotychczasowy rekord 11,07 średnia 34,71 km/h)

Do pracy: dyst.: 13,60 km; czas: 26:54; średnia: 30,3 km/h.
Z pracy: dyst.: 13,95 km; czas: 24:25; średnia: 34,3 km/h.

Ostatni dzień naszych rodzinnych mini wakacji postanowiliśmy spędzić w Krynicy i przy okazji zdobyć Górę Parkową. Wsadzenie Emilki do nosidełka znów było problematyczne, ale jak już się tam znalazła to siedziała w miarę spokojnie.

Górę Parkową postanowiliśmy zdobywać wchodząc na nią po szlaku - jest to droga trochę na około, ale za to prowadzi ładnymi leśnymi ścieżkami. Muszę powiedzieć, że trochę się zmachałem idąc po górę, ale po jakiś 40 minutach marszu byliśmy na miejscu. Na szczycie oczywiście dłuższa przerwa na jedzenie i zabawę na placu zabaw.

W dół postanowiliśmy iść alejkami, jest ich tak dużo, że ciężko się zdecydować którą iść, ale jakoś udało nam się zejść na deptak w Krynicy:) Potem jeszcze trochę zabawy w fontannie, jedzenie, małe zakupy i do domu.