W mojej pracy był mega remont. Robotnicy wyszli w piątek a jutro jest początek roku szkolnego, więc mimo niedzieli trwa sprzątanie. Wczoraj nie mogłem jechać do pracy, a dziś dokładnie nie wiedziałem na która mam być więc postanowiłem jechać rano na 9:00. Coś się wolno zbierałem i z domu wyjechałem dopiero o 8:35 - myślę sobie nie zdążę, ale w końcu jadę szosówką, jest niedziela, więc bez większego ryzyka można pojechać główną drogą. Pędzę ile sił w nogach, na liczniku momentami nawet koło 34-35 km/h, ale pod koniec trochę słabnę. Pod szkołą mam czas niecałe 25 minut i średnia 31,6 km/h - zdążyłem na 9:00.

Na miejscu okazało się, że panie umówiły się na pracę dopiero po 14:00, ale jadę po kluczę i coś porobię. W pracy jestem gdzieś do południa, a następnie ruszam w drogę powrotną, z tym że postanawiam jechać trochę na około. Najpierw jadę na Ispinę i Groblę. tam skręcam w drogę przez Puszczę do Drwini. Po dojeździe do drogi powiatowej robię przerwę pod sklepem na uzupełnienie zapasów, a następnie powiatówką mknę do Baczkowa, gdzie skręcam na drogę w Puszczy Niepołomickiej. Droga przez las jest zamknięta dla ruchu, ale dziś to akurat wada, jest pełno pieszych, rolkarzy, wolnych rowerzystów, a niektórym wydaję się, że cała droga należy do nich, więc kilka razy muszę wyraźnie zwalniać, a potem niestety znów rozpędzać rower.

Drogą przez las dojeżdżam do Stanisławic, tam wyjeżdżam z Puszczy bardzo kiepskim odcinkiem drogi, który kwalifikuję jako jazdę terenem. Ze Stanisławic jadę w kierunku Kłaja, pojawiają się pierwsze odcinki szosy wiodące lekko pod górę, a ja jestem coraz bardziej zmęczony. Mimo to nie decyduję się na najłatwiejszy wariant dojazdu do domu. W Szarowie odbijam w kierunku kościoła i robię podjazd, który może parametrami nie powala ale na odcinku 600 m serwuje średnio 2,9 % a maksymalnie pod 5%. Dalej jeszcze kilka krótkich odcinków pod górę aż do OSP w Dąbrowie, następnie seria zjazdów do Staniątek, przejazd przez Staniątki i przez Puszczę do Niepołomic. Na tym ostatnim odcinku czuję już duże zmęczenie, ale zaginam się, bo chcę osiągnąć średnią ponad 30 km/h. Ta sztuka mi się udaje, pod domem mam średnią według licznika 30,4 km/h (61,75 km), a według garmina również 30,4 km (60,91 km).

Wycieczka udana, średnia prędkość jak na tak długą trasę bardzo wysoka. Co prawda między pierwszym odcinkiem (około 13 km) a drugim była przeszło 3 godzinna przerwa, ale jednak to ponad 60 km ze średnią ponad 30 km/h. Dojazd do pracy był ekspresowy, czas poniżej 25 minut, średnia trochę mi spadła na dojeździe po klucze do szkoły i w drogę powrotną wyruszyłem ze średnią tylko 30,2 km. Potem windowałem ją w górę i kolejny stop pod sklepem i znów wyraźny spadek, wynik na końcu trasy uważam za bardzo dobry, szczególnie że jechałem w zwykłych butach i nie korzystałem z dobrodziejstw SPD.

Pokaż trasę GPS

Krzysiek poleciał do Egiptu i na tydzień zostawił mi do testów swojego Garmina Edge 800 z czujnikiem tętna. Dziś nie miałem za wiele czasów na testy, więc jeden krótki test zrobiłem koło 14:00 jadąc trochę na około do sklepu na rowerze crossowym. Natomiast drugi test zrobiłem około 19:30 (dziś było wyjątkowo ładnie wieczorem) robiąc dwie rundki na szosówce.

Na crossie miałem jechać do sklepu na zakupy, miałem nawet założony koszyk, więc ten pierwszy test nie był na zbyt sportowym rowerze. Z domu pojechałem na ulicę Płaszowską, zrobiłem króciutki ale stromy podjazd ulicą Księcia Witolda. Następnie zjazd i kolejny podjazd pod kopiec. Na tym drugim podjeździe w serwisie Garmin Connect jest wyznaczony segment (0,29 km, średnie nachylenie 5,2% wznios 15 m) ja podjechałem ten podjazd w czasie 45 sekund ze średnią 22,8 km/h co dało mi 4 (ostatnie miejsce) na liście. Potem pojechałem ulicą Ogrodową, Moczydło, krótki podjazd pod zamkiem i przez park do sklepu. Powrót do domu z ciężkimi zakupami, więc już bez szaleństw.

Pokaż trasę GPS

O godzinie 19:30 znalazłem chwilkę, więc postanowiłem wypróbować czy po dzisiejszej poprawce przy szosówce wszystko już gra z przerzutkami. Wsiadłem na rower i jazda. Zrobiłem dwa razy taką samą pętle: Cmentarna, Płaszowska, Grunwaldzka (podjazd pod kopiec), Bankowa, Daszyńskiego, Cmentarna - długość 2,86 km (choć samo urządzenie pokazywało trochę więcej). 

Pierwszy przejazd zrobiłem w czasie 6:04, bardzo dobrze poszedł mi również podjazd udało mi się wykręcić czas 36 s, średnia 28,13 km/h co pozwoliło mi wskoczyć na 3 miejsce na liście jednak do najlepszego nadal brakuję mi sporo (8 sekund). Drugie kółko wykręciłem w czasie trochę lepszym (5:56) mimo iż wydało mi się, że jadę gorzej. Dwa razy musiałem się zatrzymać na skrzyżowaniach, gorzej też podjechałem pod kopiec, ale pierwsze okrążenie zacząłem ze stójki, a drugie przy prędkości ponad 30 km na godzinę i stąd też może wynikać różnica.

Zastanawiałem się czy nie wykręcić jeszcze jednego kółka, ale w końcu zrezygnowałem. Przy takiej szybkiej jeździe nie byłem w wstanie za bardzo bawić się GPS, trochę więcej poklikałem jadąc na crossie do sklepu, na szosie miałem cały czas wysokie tempo więc patrzyłem tylko na bieżący ekran. Przydał by mi się dłuższy wyjazd, że lepiej sprawdzić wszystkie funkcje edga.

Pokaż trasę GPS

Dziś ostatni pracujący dzień wakacji i mój ostatni wakacyjny wyjazd rowerem do pracy. Taki ostatni wyjazd to czas podsumowań:). Najpierw o dzisiejszej jeździe. Rano zimno, mniej jak 10 stopni, jechałem mocno ubrany, nie mogłem się rozkręcić, czas lepszy jak ostatnio w okolicach 32:10.

Do domu wracałem dopiero po 16, było bardzo ciepło, jechałem ubrany na krótko, trochę wiało. Dalej nie mogłem za bardzo rozpędzić roweru, chyba jechałem trochę szybciej niż do pracy bo odrobinę podciągnąłem średnią, która ostatecznie wyniosła 26,17 km/h.

Na razie podsumowań nie będzie, bo coś bikestats mi nawala i nie mogę wybrać wyjazdów z danej kategorii. Jak wszystko wróci do normy to tu pojawi się podsumowanie moich wyjazdów do pracy.

Pokaż trasę GPS

Wieczorny trening na szosówce. Miałem jechać na rower z Krzyśkiem, ale nie wyrobiłem się na czas, więc pojechałem sam, szosówką dopiero o 18:30. Postanowiłem pojechać do Staniątek, zrobić bardzo mocno podjazd pod Winnicę, potem zrobić pod kościół w Brzezie, a potem przez mniejsze górki wrócić do domu.

Początek trasy był bardzo podobny do ubiegłotygodniowego wyjazdu z Krzyśkiem przed Korno, postanowiłem jechać podjazdy na pełną moc i porównać czasy na góralu i na szosówce. Na początek kilku procentowy podjazd od stacji PKP w Staniątkach, prędkość na szczycie około 25 km/h - mocniej niż na góralu. Potem zjazd i podjazd na Winnicę - podjazd ten dodany jest jako segment w serwisach Garmin Conect, Ridewithgps i Strava, z tym że na stronie Garmina pod uwagę brany jest tylko najbardziej stromy fragment podjazdu (dystans 590 m, średnia nachylenie 5,1%, różnica wzniesień 29 m). W serwisach ridewithgps i strava podjazd ten mam zbliżone parametry (900 m, średnio 4%, różnica wzniesień 41-42 m). Gdy jechałem z Krzyśkiem w zeszły piątek na góralu to odcinek ze strony garmina przejechałem w czasie 2:02 - średnia 17,2 km/h, a według ridewithgps czas 3:00, średnia 17,6 km/h. Dzisiaj jechałem szosą więc w sposób naturalny powinienem być szybszy - podjazd pojechałem w trupa, nie miałem pulsometru, ale puls napewno podskoczył mi pod maksa. Mój wynik to: według ridewith gps - 2:24, średnia 21,2 km/h (najlepszy wynik z zarejestrowanych śladów). według stravy 2:34, średnio 21,8 km/h (11 czas). Wyniku z Garmin Conect na razie nie mam, bo serwis co nawala i nie przetworzył mojego podjazdu. Tak czy owak pojechałem najmocniej w swojej historii ten podjazd.

Dalej był podjazd pod kościół w Brzeziu z dość stromą końcówką, jednak mój GPS uparcie pokazuje, że jest tam tylko 6,5%. Potem wjechałem na chwilę na drogę 94 i po chwili odbiłem na Szarów. Niestety coś poknociłem drogę w Łysokaniach i wyjechałem nie do końca tam gdzie zamierzałem, za to mogłem wykonać dość długi, choć nie zbyt stromy podjazd pod kościół w Szarowie. Dalej zrobiłem zjazd w kierunku Puszczy aby zmierzyć się ze znacznie trudniejszym podjazdem pod OSP w Szarowie - ten podjazd ma jakieś 500 m długości, ale szczególnie w końcówce jest dość stromy. Według Garmin Conect podjazd ma 0,51 km i średnie nachylenie 4,3%, wznios 22 m - mój wynik pod górę to 1:50, średnia 16,45 km/h. Dość kiepsko, szczególnie w porównaniu z podjazdem pod trudniejszą Winnicę, ale coś niestety szwankowały mi przerzutki, a konkretnie przerzutka przednia. Ostatnio czyściłem rower i odkręciłem dwie tarcze od korby, po tej operacji coś jest nie tak, będę musiał przeregulować.

Powrót do domu to już zjazdy i prosta, więc jazda bez historii. Do samego końca ciśnąłem dość mocno, bo zachodziło słońce i robiło się chłodno. W rezultacie wykręciłem niezłą średnią - 27,10 km/h.

Pokaż trasę GPS

Dziś pierwszy dzień w pracy po urlopie, pogoda w miarę ładna, ale na termometrze o 7:30 rano było 9,5 stopnia. Ubrałem się ciepło i w drogę. Niestety byłem kompletnie bez formy, nie mogłem kompletnie się rozkręcić i do pracy jechałem jakieś 33 minuty. Nie zmierzyłem dokładnie czasu i dystansu, bo w szkole remont na całego i nie było nawet gdzie sobie siąść. 

Do domu postanowiłem jechać drogą główną, niestety to był mega błąd, bo zderzyłem się ze ścianą wiatru. W rezultacie tempo wolne, a zmęczenie duże. Ponieważ w szkolenie zatankowałem bidonu (brak bieżącej wody - remont) to musiałem się zatrzymać w Woli Batorskiej pod sklepem. Do domu przyjechałem bardzo zmęczony, średnia na całej trasie to 23,95 km/h - nawet biorąc pod uwagę zmęczenie pod Korno i silny wiatr to trochę słabo:(

Pokaż trasę GPS

Pojechałem do Łapczycy na obiad do teściowej:) Średnia 26,85 km/h. Ślad niedokończony bo padła mi bateria w GPSie.

Po wczorajszym Korno czułem spore zmęczenie, na dodatek od samego rano siąpił deszcz - miałem więc zostać w domu i nigdzie nie jechać, ale tuż przed 11 na chwilę się przejaśniło - myślę więc, jadę. Jednak przed wyjazdem musiałem jeszcze założyć łańcuch do crossa i go nasmarować. Cała ta operacja zajęła mi jakieś 15 minut i zanim byłem gotowy do wyjazdu to słońce schowało się na dość groźne chmury, ale jak już jestem gotowy to w drogę. Ledwo ruszyłem a tu znowu siąpi, nic jadę, postanawiam wybrać główną drogę. Pędzę 79, tempo bardzo wysokie, pod 30 km/h, jeszcze nie pada, ale ciągle siąpi. Dojazd do 94, przejazd przez Rabę i nagle wpadam na pomysł zrobienie podjazdu pod kościół w Chełmie i wyznaczenie tam segmentu na Garmin Connect. Podjeżdżam z całych sił, ale formy nie ma, mój wynik to: dystans 0,44 km, średnia nachylenie 7,4%, wznios 33 m, mój czas 2:02, średnia 13,08 km/h. Pod kościołem stromizna się kończy, choć podjazd trzeba kontynuować do cmentarza w Chełmie. Potem do Łapczycy już głównie zjazdy. Gdzieś na tych zjazdach pada mi GPS - zapomniałem wymienić baterie po Korno.

Deszcz straszył mnie całą drogę, ale w końcu na dobre nie padało - trochę dzięki tej kiepskiej pogodzie udało mi się wykręcić bardzo dobry czas i średnią w okolicach 27 km/h.

Pokaż trasę GPS

Wraz z Krzyśkiem wziąłem udział w zawodach na orientacje w Dąbrowie Górniczej - Korno 2014. Podobnie jak przed rokiem postanowiliśmy wystartować na trasie GIGA (100 km) i w ten sposób rozpocząć przygotowania do walki o podium podczas Galicja Orient na trasie krótkiej. Przed rokiem udało mam się znaleźć 19 z 21 punktów co dało mam pozycje 14 i 15. W tym roku KORNO stały się zawodami Pucharu Polski w Rowerowych Maratonach na Orientacje i stawka była dużo mocniejsza - na czele z Grzegorzem Liszką.
Ostateczny wynik jaki udało ma się osiągnąć w tegorocznym KORNO czyli komplet punktów i przyjazd na metę 40 minut przed limitem czasu, uważam za dobry, choć taki wynik dał mam dopiero 28 i 29 miejsce w kategorii męskiej i odpowiednio pozycję niżej w open, ponieważ wyprzedziła nas jeszcze zwyciężczyni kategorii kobiecej.

Z Niepołomic wyjechaliśmy koło 7:00, na 9:00 byliśmy w bazie rajdu, około 9:50 nastąpiła odprawa techniczna i chwilę później dostaliśmy mapy, start miał odbyć się na sygnał o godzinie 10:00. Ostatnio z Krzyśkiem planujemy całą trasę przed startem, więc i tym razem przystąpiliśmy do planowania. Mapa składała się dwóch arkuszy A3 na której było w sumie tylko 11 punktów. Jak na trasę GIGA to strasznie mało, zwiastowało to długie przeloty i preferowało zawodników mocnych w nogach, a więc dla nas raczej nie było to za korzystne. Planowanie trasy zajęło nam trochę czasu i rezultacie z bazy rajdu wyjechaliśmy jako ostatni.

Na początek udaliśmy się do punktu nr 3 (podest), który znajdował się bardzo podobnym miejscu co jeden z punktów przed rokiem, więc z zaliczeniem punktu nie było większego problemu.

Następnie na tapetę poszedł punkt nr 4 (kamieniołom) i tu niestety pojawiły się pierwsze trudności. Tuż przed punktem postanowiliśmy skorzystać innej niż wcześniej zaplanowaliśmy, krótszej drogi na punkt i w rezultacie po dość stromym, choć na szczęście krótkim podjeździe, wylądowaliśmy przed bramą do kamieniołomu, gdzie dowiedzieliśmy się, że dalej drogi nie ma. No cóż zjazd i powrót do pierwotnego plany. Znowu jedziemy pod górę, najpierw asfaltem, a potem polną drogą wzdłuż kamieniołomu. Dojechaliśmy do miejsca gdzie według mapy powinniśmy skręcić w prawo, ale z prawej stromy dalej był kamieniołom. Jedziemy więc dalej, z przeciwka zaczęli nadjeżdżać inni zawodnicy i w końcu któregoś zapytałem czy ta 4, gdzieś tam jest, potwierdził, więc spokojnie pedałowaliśmy dalej, aż w końcu dojechaliśmy do punktu. Lampion faktycznie znajdował się na końcu kamieniołomu, tylko że w porównaniu z mapą kamieniołom był 3 krotnie większy. No nic punkt jest, odbijamy dziurki, podziwiamy widoki i ścieżką przez las pędzimy w dół w kierunku punktu nr 1. Jak się później okazało, to przesunięcie 4, spowodowało spore zamieszanie i protesty na mecie.

My zgodnie z planem jedziemy na punkt nr 1 (zagłębienie terenu), najpierw trafiamy na jakąś nową - jeszcze zamkniętą szosę, która wprowadza mam trochę zamieszania, jednak szybko orientujemy się w sytuacji i dalej czarnym szlakiem rowerowym kierujemy się na 1. Z przeciwnej strony jedzie dość sporo zawodników, wygląda na to, że z 1 jadą na 4 - czyżby nasz wariant trasy nie był najlepszy? Nic dojeżdżamy w pobliże punktu, tym razem ścieżki się zgadzają, ale punktu nie ma. Szukamy chwilę, jeszcze z jednym zawodnikiem i w końcu znajdujemy punkt w dziurze w ziemi, oj ciężko go było zauważyć. Odbijamy dziurki i skrótem przez las (bardzo fajna ścieżka) pędzimy w kierunku drogi nr 1 i punktu 5.

Punkt nr 5 (brzeg jeziora), znajdował się przy zaporze wodnej na jeziorze Przeczycko-Siewierskim, więc do przejechania mamy dłuższy odcinek, niestety pod wiatr. Na szczęście do zapory trafiamy bez pudła, ale punktu jakoś nie ma, patrzymy na jezioro, brzeg jest betonowy, gdzie ten punkt. Odchodzimy zaporę i próbujemy szukać gdzieś przy brzegu. Idziemy w różnych kierunkach, ja w stronę zapory i szybko zauważam lampion, cholera można go było sięgnąć z miejsca gdzie najpierw dojechaliśmy, no nic wołam Krzyśka i zaliczamy punkt.

Dalej pędzimy w stronę lasu Szeligowiec na którego terenie są aż 3 punkty. Na początek 7 (nasyp kolejowy), do którego dojeżdżamy bez problemu. Dawny nasyp jest mocno zarośnięty, więc punktu chwilę szukamy, naprowadza nas na niego jakiś pan z pieskiem, którego zainteresował dziwny obiekt, więc szczegółowo nas wypytuje co to jest. Po krótkiej rozmowie odbijamy punkt i pędzimy dalej na 2.
Punkt nr 2 (brzeg stawu), wydaję się być dość kłopotliwym punktem w naszej koncepcji zaliczenia trasy. Znajduję się on w środku lasu i ścieżki do niego mogą być nieprzejezdne, szczególnie że już wiemy, że mapa jest mocno nie aktualna. Jednak nasze obawy, okazują się nieuzasadnione, co prawda miejscami piaskowa ścieżka przez las, trochę nas męczy, ale punkt jest dokładnie tam gdzie być powinien i bez problemu go zaliczamy. Trochę gorzej jest w wyjazdem z lasu w kierunku Brudzowic i punktu nr 6.

Ta ścieżka jest zdecydowanie bardziej zarośnięta, ale na szczęście jednak przejezdna i po kilkunastu minutach wyjeżdżamy w centrum wsi skąd pędzimy na punkt nr 6 (kępa drzew). Punkt zaliczamy bez problemu i już nie mamy żadnych wątpliwości, że tegoroczne Korno to zawody typowo sprinterskiej. Punkty są dość łatwe do znalezienia, przeloty dość spore, co preferuje przede wszystkim bardzo mocnych kolarzy.

W miejscowości Dziewki robimy krótki postój pod sklepem, uzupełniamy zapasy i radzimy nad dalszą trasą. Mamy już 7 z 11 punktów, zrobiliśmy całą jedną mapę, a na trasie jesteśmy trochę ponad 3 godziny - wydaję się, że jest dobrze, choć z analizy mapy wyraźnie widać, że punkty na drugiej mapie są daleko od siebie oddalone.

Po przerwie pędzimy w kierunku Siewierza, przejeżdżamy przez miasto robiąc przy okazji kilka fotek. Za miastem wskakujemy na zielony szlak i spotykamy kilku zawodników pędzących z przeciwka - jest 13:40, więc na dolną część mapy potrzebowali 3 godz. 40 minut, ale zaraz oni chyba mają na rozkładzie również 3, 4 i 1, więc pozostały im już chyba tylko 4 łatwe, blisko siebie zlokalizowane punkty i potem dłuższy przelot na metę, oj chyba będą przed mami. Tuż przed wjazdem do lasu, pytam stojącego tam zawodnika, czy droga przez las jest przejezdna, w odpowiedzi słyszę lakoniczne "w większości tak". Wjeżdżamy do lasu, ścieżka na zielonym szlaku jest dobra, miejscami jest trochę piasku, miejscami utwardzono ją za dużymi kamieniami, ale jedziemy bez problemu, ale pokonania mamy dobre 5 km drogi leśnej, a punkt jest prawie na jej końcu. Tuż przed punktem dojeżdżamy do bagna na ścieżce, jakoś obchodzimy bokiem. Spotykamy innego zawodnika, który też szuka punktu i mówi nam, że słyszał, że przy punkcie jest mega błoto. Po chwili kolejne bagno na drodze, ale znowu obchodzimy i jest punkt nr 9 (strumyk) - nie było tak źle, choć droga za strumykiem nie wygląda najlepiej. Nasz rywal odbija punkt i wraca w kierunku z którego my przyjechaliśmy, nasz plan przewiduje przebicie się dalej lasem do miejscowości Turza.

Za punktem mega błoto, ale może to tylko kawałek, niestety jednak nie, do samego końca lasu jest straszne błoto, ledwie idziemy, miejscami przeprawa to prawdziwe wyzwanie. Kilka minut błotnej kąpieli i wychodzimy cali brudni na łąki za lasem. Robimy krótki postój na czyszczenie rowerów, choć błoto będziemy gubić jeszcze dłuższy czas. Niestety zdobycie 9, dużo nas kosztowało, na podjeździe do Ciągowic, Krzysiek zalicza odcięcie, ma wyraźnie dość, a na liczniku dopiero 60 km. Jedziemy na Łazy, tempo jazdy wyraźnie spada, a na dodatek przed Niegowonicami wyrasta nam 2,5 km solidny podjazd.

Punkt nr 8 (kamieniołom) zlokalizowany jest na Wawrzynowej Górze (419 m npm), w jego pobliże prowadzą dwie drogie, ale pierwsza z nich wydaje się prowadzić do wnętrza kamieniołomu, poza tym zgodnie z naszą mapą, nie ma z niej bezpośredniego podejścia na punkt, jedziemy więc dalej pod cmentarz w Niegowonicach i atakujemy z tamtej strony. Na mapie wszystko wygląda ok, trochę w górę, ale nie powinno być problemu. Jedziemy kawałek dość dobrze utwardzoną drogą, problem pojawia się gdy mamy odbić na ścieżkę do punktu, ja ją nawet przegapiam, tak jest zarośnięta, dopiero Krzysiek kieruje nas tam gdzie trzeba. Ślady ścieżki niby widać, ale wszędzie wysoka, lekko przydeptana trawa, chyba ktoś tędy szedł. Rzucamy rowery w krzaki i na piechotę idziemy do punktu. Dochodzimy do ładnego wapiennego szczytu, który po chwili zdobywamy - to pewno Wawrzynowa Góra, ale gdzie jest punkt, jest na dole przy krawędzi kamieniołomu, a koło punktu prowadzi piękna, szeroka, szutrowa droga - szkoda tylko, że nasza mapa jej jakoś nie przewiduje. Odbijamy punkt i musimy wrócić do rowerów, cała eskapada na nogach do punktu nr 8 to 900 m metrów spaceru i 15 minut na zdobycie punktu, gdyby mapa była dokładniejsza może zdobylibyśmy do szybciej z roweru.

Teraz czeka nas kolejny długi przelot na punkt nr 11 (krzyż) w Błędowie. Dokładnie wiemy gdzie to jest, już kiedyś nawet ten punkt zaliczaliśmy na Jurajskim Oriencie w 2013 r., wiemy nawet jak tam wjechać, mimo iż mapa nie przewiduje żadnej drogi na szczyt, ale wcześniej musimy tam dojechać, szutrową drogą z Niegowoniczek. Sam punkt zgodnie z przewidywaniami zaliczamy bez problemu, do Błędowa też zjeżdżamy zarośniętą drogą przez pola bez większego problemu (nawet w lepszym wariancie niż zrobiliśmy to przed rokiem), ale do mety mamy jeszcze dość daleko, a sił wyraźnie zaczyna brakować.

Jedziemy przez Błędów w kierunku centrum Dąbrowy Górniczej pod górkę i pod wiatr. Pod sklepem rodzimy postój, muszę uzupełnić zapasy picia. Dojeżdżamy do Okradzianowa i czarnym szlakiem rowerowym kierujemy się na ostatni dziś punkt nr 10 (wiadukt). W pobliże wiaduktu dojeżdżamy bez problemu, ale już na miejscu pojawia się problem. Lampion jest na górze przy torach i prowadzi do niego ścieżka pod stromy nasyp kolejowy, a na domiar złego droga pod wiaduktem, jest całkiem zalana wodą. Targamy rowery na nasyp, odbijamy punkt i kolejną stroną ścieżką, musimy masze maszyny sprowadzić na dół. Dobra mamy komplet, jest 16:30, ale na metę jeszcze kawał drogi.

Jedziemy przez Łękę, Łosień, koło dawnej Huty Katowice, zauważamy że punkt nr 4 jest blisko, moglibyśmy go teraz zaliczyć lub lepiej po czwórce zaliczyć 10 i najpierw jechać te punkty które zrobiliśmy na końcu - tak chyba postąpiło większość zawodników. Teraz jednak już za późno, przejeżdżamy przez Gołonóg, koło Pogorii III przez Park Zielona ma metę, oddajemy kartę jest godzina 17:16, niby dobry czas, ale jak widzę ile już osób ukończyło przed mami trasę wiem, że dobrego miejsca nie będzie.

Myjemy się, oglądamy dekoracje i wracamy do Niepołomic, dyskutując na błędem w wyborze wariantu, chyba trzeba było jednak jechać tak jak większość zawodników 3, 1, 4, 10 i dalej przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. My jednak takiej możliwości nie zauważyliśmy w czasie planowania, chyba dlatego że punkty 4 i 10 były na różnych mapach i nie udało nam się dostrzec ich bliskości. Dopiero na trasie, widząc jak jadą inni zaczęliśmy się zastanawiać. Dobra sam wariant może mógł być lepszy, ale poza tym wielu błędów nie było. Drobne potknięcie przy dojeździe do 4, zbyt długie szukanie 1, nie zauważenie 5 z zapory, spacer przy 8, ale to wszystko raczej normalne w rajdach na orientacje. Nie było mega wtop z wyborem trasy, nie było łażenia w kółko wokół punktu, nie nadłożyliśmy jakoś mega dużo dystansu, mimo to niska pozycja.

Powód jest prosty, jesteśmy za słabi kolarsko, do połowy trasy jeszcze utrzymywaliśmy niezłe tempo, ale po punkcie nr 9 i błotnym spacerze, tempo wyraźnie spadło. Trasa preferowała zawodników bardzo mocnych, nawigacja była mniej ważna, bo większość punktów była łatwa do zlokalizowania. Do tego silna konkurencja, przyjechali zawodnicy walczący po punkty do Pucharu Polski, to wszystko spowodowało, że kończymy te zawody na 28 i 29 (na 39) w kategorii męskiej i na 29 i 30 miejscu w open na 47 osób, które wystartowały na trasę. Powiem szczerze, że liczyłem na miejsce w 20, tu jednak sporo nam zabrakło, zawodnik na 20 miejscu przyjechał z czasem o 46 minut lepszym. Do zawodnika przed nami straciliśmy aż 14 minut, a do zwycięzcy prawie 3 godziny - uznajmy, że G. Liszka jest poza naszym zasięgiem, ale i tak do drugiego na mecie strata wyniosła 2 godziny 3 minuty, nawet do 10 miejsca 1 godz. 43 minuty. Do poprawienia jest dużo, szczególnie jednak moc w nogach, na szczęście jednak te zawodny są dla nas tylko etapem przygotowań do październikowej Galicji Orient, gdzie będziemy walczyć na krótkiej trasie o podium w cyklu Galicja Trophy, a takie 100 km na pewno podbuduje naszą formę:)

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

W piątek wieczorem zrobiłem wraz z Krzyśkiem trening przed sobotnimi zawodami Korno 2014 w Dąbrowie Górniczej. Pierwsza część trasa była pagórkowata. Pojechaliśmy do Staniątek gdzie najpierw zrobiliśmy mniejszy podjazd a potem Winnicę na wyścigi. Udało mi się podjechać Winnicę naprawdę niezłym tempem jak na górala - na wyznaczonym na Garmin Connect podjeździe o długości 590 m i średnim nachyleniu 5,1% udało mi się wykręcić średnią 17,22 km/h. Dalej był zjazd i kolejny podjazd pod kościół w Brzezie zakończony mega stromą 200 m ścianką.

Dalej nastąpiła seria zjazdów do Kłaja i jazda przez Puszczę Niepołomicką szlakiem czerwonym, którym wyjechaliśmy na Drogę Królewską. Asfaltem do Niepołomic pociągnąłem dość mocno w tempie około 28-30 km/h i rezultacie udało mi się wykręcić całkiem niezłą średnią wycieczki, jak na rower górski, kilka podjazdów i odcinek w terenie. Krótko mówiąc trening wypadł bardzo dobrze, a mi wyjątkowo dobrze jechało się na rowerze górskim, którego nie używałem od początku czerwca czyli od medalowej Ciupagi Orient.

Po treningu przyszedł czas na analizę. Krzysiek ostatnio zakupił nawigację rowerową Garmin Edge 800, przed południem testowałem jego pas z czujnikiem tętna wraz z moją Dakotą, a teraz miałem okazje porównać odczyty obu GPSów. Niestety to porównaniu mocno mnie zmartwiło, mój GPS wyraźnie zaniża stromizny podjazdów, widziałem to już na Gliczarowie gdzie maksymalnie pokazał mi 17%, a jest podobno 22-23%. Dziś na Winnicy Krzysiek miał miejscami 13% a ja maks 7%, na krótkiej sztywnej ściance pod kościołem w Brzeziu mój GPS znów pokazał maks 6,5% a u Krzyśka 13% - ta ścianka ma na pewno stromiznę powyżej 10% widać to nawet bez pomiaru:(. Wskazania wysokości i długości trasy w miarę się mi zgadzają, ale mój GPS wyraźnie nie potrafi mierzyć nachylenia, co gorsze o czasu do czasu na śladzie pojawią się nagłe anomalie w postaci skoków wysokości, których u Krzyśka nie było. Dakota 20 to jednak odbiornik turystyczny z możliwością zastosowania na rowerze, ale też raczej do turystyki a nie do treningów, gdy kupowałem GPS na rower nawet zastanawiałem się nad rowerowym Edgem, ale wtedy te odbiorniki nie potrafiły czytać map rastrowych i były w zasadzie tylko zaawansowanymi licznikami rowerowymi. W nowszych modelach ta funkcjonalność już się pojawiła, szkoda tylko że cena jest tak kosmicznie wysoka.

Pokaż trasę GPS

Pokręciłem kółeczka po Niepołomicach testując pożyczony od Krzyśka czujnik tętna Garmina wraz z moją Dakotą. Czujnik współpracuję dobrze, od razu się skomunikował i miałem podgląd na moje aktualne tętno. Dakota nie jest GPS rowerowym więc pokazuję tylko aktualną wartość tętna, nie ma żadnych stref tętna i nie sygnalizuje przejścia między nimi, takie dane możemy uzyskać dopiero po wgraniu śladu do komputera np. na Garmin Connect.

Zrobiłem sobie trzy pętle z różnymi wariantami podjazdu pod kopiec, maksymalne tętno jakie uzyskałem to 157, a średnie 136. Wyniki te raczej potwierdzają dane jakie uzyskuję mierząc tętno za pomocą mojego taniego pulsometru.

Pokaż trasę GPS

Na rowerze szosowym postanowiłem zdobyć podjazdy Tour de Pologne - Gliczarów, Bukowina i Ząb, przy okazji miałem dołożyć jeszcze podjazd na Głodówkę, gdzie do niedawna regularnie również jeżdżono na TdP. Niestety moja forma okazała się bardzo słaba, trudem wtoczyłem rower na Gliczarów, ale tak się zmęczyłem, że kolejne podjazd szły mi już bardzo słabo. W rezultacie zaliczyłem jeszcze podjazd do Bukowiny przedłużony na Głodówkę, a następnie ruszyłem do domu rezygnując z podjazdu na Ząb.

Wstałem rano o 7:00, patrzę piękne słońce, więc szykuję się do wyjazdu. Jednak około 8:00 już tak pięknie nie było, wyraźnie zaczęło się chmurzyć na dodatek było dość chłodno. Jednak to jeszcze nie powód żeby nie jechać. Zgodnie z planem miałem odtworzyć pętlę TdPA ze startem z Poronina, tak pojechałem rok temu przed właściwym wyścigiem. Jadę sobie jednak przez Biały Dunajec i myślę sobie, że z pogodą może być różnie więc może najpierw uderzę na Gliczarów, a Ząb zaliczę ewentualnie na końcu po drodze na kwaterę. Skręcam więc na Gliczarów i po chwili kręcę przez Gliczarów Dolny, jechałem tędy już dwa razy i zawsze wydawało mi się, że jest tu dość łatwo, tym czasem wyraźnie się męczę. Po 3 kilometrach dojeżdżam do mega stromych ścianek, pod pierwszą kręcę w siodełko, ledwo kręcę, ale jakoś przepycham. Chwila wytchnienia - czyli zamiast 20% jest 12%, przejazd koło pomnika Tour de Pologne (zdjęcia nie zrobiłem, bo nie dałem rady) i kolejna ścianka przez lasek, tym razem próbuję w stójce, idzie bardzo ciężko, prędkość 5,5 km/h, siadam - dalej 5 km/h dojeżdżam do końca lasku, podjazd lekko popuszcza, a ja ledwo żyję. Puls skoczył mi do 182, co u mnie oznacza prawie odcięcie, bardzo wolno uspokajam oddech. Jest ciągle pod górę, ale już w miarę kręcę w końcu dojeżdżam do miejsca gdzie zwykle stoi premia górka, uff udało się, ale było strasznie ciężko - jestem wyraźnie za słaby na takie ścianki.

Dalej zjazd, robię fotkę tablicy szlaku Tour de Polognie i źle sobie skręcam, w rezultacie ląduje na kiepskiej drodze do Leśnicy, zauważam błąd i wracam się, to niestety oznacza 1,2 km i 70 metrów górę ekstra. Zjeżdżam przez Rusiński Wierch do drogi 49 i rozpoczynam jazdę pod górę do Bukowiny, od ronda na Jurgów zaczyna się ciężko. Szybko czuję, że już po mnie, muszę się wzmocnić batonem, ale dalej ledwo kręcę. Przejeżdżam miejsce gdzie atakował Rafał Majka, faktycznie wybrał najtrudniejszy odcinek podjazdu, potem od kościoła wypłaszczenie, nagle jadę 22 km/h i dopiero przed samym rondem (metą) jest znowu pod górę. Zatrzymuję się na rondzie, jest kiepsko, nogi do niczego, forma katastrofalna, piję colę i postanawiam kontynuować podjazd na Głodówkę.

Pamiętałem, że ten odcinek to dość równomierna droga pod górę, faktycznie tak jest, ale moja forma do niczego. Udaję mi się lekko przyśpieszyć, ale nogi mam jak z ołowiu, na szczęście nie ma tu jakiś stromy ścianek i daję radę. Przejeżdżam Cyrhlę nad Białką i po chwili jestem na Głodówce gdzie robię małą sesję zdjęciową. Od ronda w drogą na Jurgów przez Bukowinę do kulminacji asfaltu jest 7,5 km; 386 metrów w górę (bez ani metra zjazdu); średnie nachylenie 5,2% maksymalnie 9,7% - premia 2 kategorii.

Po mega wspinaczkach rozpocząłem zjazdy Drogą Oswalda Balzera, fajnie było:). W końcu jednak w kierunku Zakopanego a konkretnie do dobrze mi znanego skrzyżowania z drogą do Murzasichle trzeba było znowu jechać pod górę. Droga ta nie jest bardzo stroma, odcinek ma 2,6 km i średnio 3,9% (max 5,1%), ale po dojechaniu do skrzyżowania stwierdziłem, że mam dość. Niestety strasznie bolały mnie nogi, zaczęły pojawiać się pierwsze skurcze, stwierdziłem więc że wracam.

Zjechałem sobie pięknym asfaltem przez Murzasichle do Stasikówki i dalej do Poronina, potem już praktycznie po płaskim przez Poronin, kawałek po Zakopiance i przez Biały Dunajec na kwaterę. Niestety podjazd pod Ząb musiałem odpuścić, ale chyba byłą to słuszna decyzja, na dziś po prostu miałem dość.

Po tej wycieczce stwierdzam, że jednak nie będzie ze mnie szosowca. Rower szosowy (nawet taki z trzema tarczami z przodu) jest dla mnie za mocny, albo raczej ja na niego za słaby. Mega strome ścianki na Gliczarowie spowodowały, że zagotowałem mięśnie i potem już każda górka sprawiały mi mega trudności. Przyjechałem mega zmęczony i wcale nie jechałem szybciej niż rok temu na dużo cięższym crossie. Może przed rokiem byłem wyższej formie, ale i tak to chyba rower crossowy z praktycznie górskimi przełożeniami jest maszyną dla mnie na takie podjazdy. Będę musiał więc zapolować na lekkiego crossa do którego będę mógł założyć opony 1,35 i cieszyć się jazdą na szosie, dystonując jednocześnie odpowiednio lekkimi przełożeniami, szosowego górala ze mnie nie będzie.


Pokaż trasę GPS