Wycieczkę do Racławic planowałem od dość dawna, jak zobaczyłem prognozę pogody na niedzielę uznałem, że przyszedł czas na realizacje.

Z Niepołomic wyruszyłem około godziny 8:40, przejechałem przez miasto i ruchliwą drogą 75 dotarłem do Cła, gdzie przejechałem przez drogę Kraków - Sandomierz i skierowałem się na mało uczęszczane drogi w stronę Kościeliska i Czulic. Tam zaczęły się pierwsze pagórki, które przypomniały mi wyprawę na Litwę, szybko jednak zorientowałem się, że nasze polskie górki są o wiele trudniejsze do pokonania. W Czulicach zrobiłem postój najpierw na cmentarzu parafialnym gdzie mieści się kwatera żołnierzy z I wojny światowej oznaczona numerem 396. Niestety pomnik autorstwa Mayra jest strasznie zarośnięty przez chwasty, jakieś dwa lata temu byłem tu na wiosnę i wtedy prezentował się o wiele lepiej. Kilkaset metrów dalej na dawnym terenie dworskim a obecnie za terenie opuszczonej posesji znajduje się kolejny obiekt oznaczony numerem 394 - ten pomnik był w kiepskim stanie od dawna i nic niestety w tej kwestii się nie zmieniło, dodatkowo całość jest zarośnięta trawą - szkoda, że na tym terenie nic się nie robi w celu uratowania cmentarzy wojennych z I wojny.

Z Czulic ruszyłem drogą na Biórków Mały i dalej na Biórków Wielki, droga pagórkowata i mimo, że asfaltowa to strasznie nierówna, połatana, miejscami asfalt był strasznie popękany. W tej sytuacji podjazdy strasznie męczą, a na zjazdach nie da się rozwinąć większych prędkości. W Biórkowie Małym przeciąłem drogę na 776 na Proszowice i ruszyłem dalej na północ do Biórkowa Wielkiego - w tej miejscowości obejrzałem piękny drewniany kościółek i po raz pierwszy trafiłem na czerwone oznakowania rowerowego szlaku kościuszkowskiego, który miał mnie zaprowadzić do samych Racławic. Co prawda w Biórkowie Wielkim jeszcze na niego nie wjechałem gdyż kluczył gdzieś po wsi, ale po jakimś kilometrze szlak powrócił na drogę, którą jechałem. Za Biórkowem Wielkim czekał mnie długi i męczący podjazd do Gnatowic na wysokim garb przebiegający przez Koniuszę, podjazd strasznie mnie zmęczył, ale ja jego szczycie wyjeżdżamy na przełęcz z której mamy wspaniałą panoramę na wszystkie strony, przejrzystość powietrza była tak wielka, że na południu majaczył Beskid Wyspowy i Tatry. Droga grzbietem przełęczy zaprowadziła mnie do Koniuszy, ale nie jechałem pod sam kościół tylko dosłownie 200 metrów wcześniej skręciłem w stronę Przesławic, gdzie czekał mnie długi zjazd do drogi 775 prowadzącej ze Słomnik do Proszowic. Tą drogę również przeciąłem i kolejną wiejską drogą o fatalnej nawierzchni skierowałem się do miejscowości Rzędowice i dalej do Kowar, gdzie zatrzymałem się pod sklepem w celu zrobienia zakupów. W tym miejscu szlak kościuszkowski skręcał w prawo, ale ja wypatrzyłem na mapie, że jadąc w lewo powinno być dużo szybciej i tak właśnie pojechałem, skrót okazał się strzałem w 10 i po zaledwie kilkunastu minutach byłem, już miejscowości Radziemice, gdzie przy drodze stała tablica informująca o przebiegu i charakterze szlaku. Przy tej tablicy była również tabliczka kilometrowa, zgodnie z którą na miejsce miałem już tylko 7,5 km. Na dodatek okazało się, że te 7,5 kilometra były dość łatwe, na trasie był tylko jeden większy podjazd i po kilkunastu minutach byłem już przy tabliczce kierujące mnie na Kopiec Kościuszki.

Atrakcje te de facto nie znajdują się w samych Racławicach a Janowiczkach jakiś kilometr przez Racławicami, jest parking, tablica z mapą, opisem wydarzeń i pamiątek po wydarzeniach z 1794 roku. Na wprost widoczne jest zalesione wzgórze na którym zgodnie z opisem znajduję się Kopiec Kościuszki i pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska. Na placu na lewo od parkingu widać pomnik Bartosza Głowackiego, ja jednak najpierw udałem się na kopiec. Tu trochę pobłądziłem, gdyż udałem się zresztą jak większość zwiedzających ładną ścieżką sportową na lewo ignorując prowadzącą na prawo niepozorną ścieżkę. Okazało się, że to był błąd i w końcu pod górę wchodziłem bardzo, bardzo stromym podejściem - ale po paru minutach moim oczom ukazał się kopiec stojący na polanie na szczycie wzgórza. Sam kopiec jest niestety mocno zaniedbany i zarośnięty chwastami, na jego szczyt nie ma jakieś utwardzonej ścieżki turystycznej, więc znowu stromymi dzikimi ścieżkami trzeba podejść pod górę. U podstawy kopca znajduję się tablica informująca o charakterze obiektu, na jego szczycie znajduję się maszt na którym na stałe jest przytwierdzona flaga biało-czerwona zrobiona chyba z metalu. Z kopca zszedłem już normalnie ścieżką, po drodze wyszedłem jeszcze na przeciwległy pagórek gdzie obejrzałem sobie panoramę okolicy. Po powrocie na parking, odpiąłem rower i ruszyłem pod pomnik Bartosza Głowackie - chłopa z pobliskich Rzędowic, bohatera bitwy pod Racławicami, który umarł w Kielcach o ran odniesionych w bitwie pod Szczekocinami. Po postoju pod pomnikiem, pojechałem po willę Walerego Sławka (premiera rządu polskiego w okresie międzywojennym) - willa wygląda jak zwykły dom - nic specjalnego i ruszyłem na poszukiwania mogiły kosynierów. Niestety na mapie są one zaznaczone mało jednoznacznie i po kilkuset metrach jazdy ścieżką między polami zrozumiałem, że są ona dość daleko, postanowiłem więc wrócić do drogi i jechać najpierw do Racławic. W samych Racławicach w zasadzie nic nie ma, po jakiś 2 kilometrach od parku z pomnikiem B. Głowackiego dojeżdżamy do drogi 783 Miechów - Skalbierz, wróciłem się więc pod kościół gdzie o godzinie 12:00 wziąłem udział w mszy świętej.

Zobacz interaktywną prezentacje Panoramy Racławickiej

Po godzinnej przerwie, wróciłem do Janowiczek i ruszyłem na poszukiwania mogił kosynierów. W tym celu musiałem podjechać dość ciężki podjazd do wsi Dziemierzyce, gdzie na skrzyżowaniu z drogą w prawo zobaczyłem drewniany krzyż opisany na mapie jako krzyż Styki - podobno z tego miejsca Jan Styka współautor Panoramy Racławickiej wykonał szkic do olbrzymich rozmiarów dzieła znajdującego się obecnie we Wrocławiu. Szlak kościuszkowski prowadzi drogą na prawo od krzyża i po kilkuset metrach wyjeżdżamy na przełęcz z cudowną wręcz panoramą okolicy, po lewej stronie drogi znajdują się dwa kopczyki z krzyżami, będące zachowanymi mogiłami kosynierów z 1794 r. Tablice przy mogiłach informują, że kosynierzy byli chowani w miejscach w których zginęli, z czasem rozsiane wśród łąk i pól groby zaczęły znikać i żeby ocalić od zapomnienia choć kilka takich miejsc w latach 60-tych XX wieku zabezpieczono te dwie mogiły. Trzeba przyznać, że groby te znajdują się w strasznie malowniczym miejscu, widok jest przepiękny, aż trudno uwierzyć że właśnie w tym spokojnym miejscu rozegrała się krwawa bitwa w której zginęło wielu żołnierzy obu armii.

Z miejsca gdzie znajdują się opisane wyżej groby, szlak kościuszkowski prowadzi prosto i klucząc gdzieś po okolicznych wioskach wraca w kierunku Słomnik. Przez chwilę nawet zastanawiałem się czy nie jechać do Słomnik, nawet jeśli nie szlakiem, to jakąś krótszą drogą, ale uznałem, że dziś nie do końca jest mój dzień, strasznie się męczyłem w drodze do Racławic, na liczniku miałem już 54 kilometry - zadecydowałem więc, że wracam. Wróciłem się znowu do Janowiczek i skierowałem się tą samą drogą co przyjechałem do Radziemic, od razu okazało się że mam z górki i mogę rozwinąć dość dobrą prędkość. W związku z tym postanowiłem tym razem pojechać z Radziemic tak jak prowadzi szlak, żeby zobaczyć ile zyskałem swoim skrótem. Okazało się, że zyskałem wiele, zarówno jeśli chodzi o dystans jak i o trudność drogi, co prawda to co ja pokonywałem jako podjazd, było w drodze do Racławic długim zjazdem, ale i tak musiałbym się sporo namęczyć. Po pokonaniu trudności, gdy już miałem skręcać w prawo na Kowary, zobaczyłem że droga na wprost prowadzi do Proszowic. Zatrzymałem się więc na poboczu, szybko sprawdziłem, że do Proszowic mam ledwie 5 kilometrów, więc nie myśląc dużo ruszyłem na drogą wprost. Po kilkunastu minutach byłem już na rynku w Proszowicach i jadłem lody. Na rynku znajduję się spory rozmiarów pomnik Tadeusza Kościuszki, więc wizyta w tym miejscu była jak najbardziej związana z moim dzisiejszym wyjazdem.

Z Proszowic miałem jechać na Wawrzeńczyce, ale dalej musiałbym jechać albo bardzo ruchliwą drogą 79 w stronę Krakowa lub ewentualnie męczyć się wałem wiślanym lub jeszcze jechać do Nowego Brzeska. Postanowiłem więc, że pojadę do Nowego Brzeska ale prosto z Proszowic drogą 775. Ta droga okazała się mieć piękny równiutki asfalt i do tego na pierwszych 5 kilometrach było albo płasko albo wręcz z górki, jechałem więc cały czas z prędkością powyżej 30 km/h i nie wiem czemu ale doszedłem do wniosku, że aż do Nowego Brzeska droga ta będzie tak wyglądać. Jednak okazało się, że nie ma tak fajnie najpierw jeden ciężki podjazd na którym przypomniałem sobie, że mam z tyłu tryby o dużej liczbie ząbków, potem piękny zjazd, ale przed samym Nowym Brzeskiem kolejny podjazd. Do miasteczka jednak już zjechałem, odwiedziłem Nowy Rynek, który przy okazji mojej ostatnie wizyty był kompletnie rozwalony - teraz już po remoncie, jest nawet fontanna. Później Stary Rynek przy którym stoi kościół z drewnianą dzwonnicą, a następnie mostem na Wiśle dojechałem do Ispiny. Dalej już jazda przez Puszczę Niepołomicka, najpierw do Chobotu, gdzie na granicy Gminy Niepołomice rozpoczął się w końcu lepszy asfalt, później przez Wolę Zabierzowską, gdzie już jutro niestety będę musiał iść do pracy. W końcu odbiłem pod kościół w Zabierzowie Bocheński, dojechałem do Drogi Królewskiej, którą dojechałem do Niepołomic. W mieście zrobiłem jeszcze krótką wizytę w sklepie i o godzinie 16:00 stanąłem pod domem moich rodziców.

Wycieczka super udana, pokonałem 105 km w dość mocnym tempie (szczególnie w drodze powrotnej). Zobaczyłem obiekty związane z Bitwą pod Racławicami. Pogoda piękna, to chyba pierwsza taka niedziela podczas wakacji (choć tydzień temu jak byłem w Częstochowie to też było bardzo ładnie). Dzięki tej wycieczce przekroczyłem próg 2500 km przejechanych w tym sezonie, więc następny cel ustawiam na 2700.

Ta wycieczka zakończyła mój rowerowy sezon urlopowy - niestety:( ale te wakacje były dla mnie wyjątkowo udane, nie pojechałem co prawda na żaden urlop, ale zaliczyłem wiele dni na rowerze. Na początek była moja pierwsza wyprawa wielodniowa na trasie Suwałki - Wilno - Suwałki, 384 km, 6 dni na rowerze. Na początku sierpnia zaliczyłem dwa etapy Tour de Pologne: 4 sierpnia etap w Zakopanym (jechałem Szaflary - Zakopane - Głodówka - Szaflary) i 2 dni później finałowy etap w Krakowie na którym złapałem koszulkę:) Trochę żałuję, że jednak nie zdecydowałem się na etap Tour de Pologne amatorów, ale cóż będzie cel na kolejny sezon. Od 11-14 sierpnia pojechałem moją drugą wyprawę wielodniową, tym razem z żoną na trasie Kraków - Częstochowa: 3 dni na rowerze - 183 km, czwarty dzień w Częstochowie. Na koniec zamykająca wycieczka do Racławic - to już moja trzecia setka w tym roku (wcześniej przez 3 lata też zaliczyłem 3). W sierpniu planuję jeszcze udział w maratonie krakowskim - oczywiście jak będzie pogoda, bo nie ma ochoty na brodzenie w błocie.

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Kolejna wycieczka do Niepołomic na rowerze górskim - tym razem jechało mi się znacznie lepiej, wykręciłem bardzo dobrą średnią. Rano do Niepołomic zajechałem w 41:28 ze średnią 25,2 km, wracałem jeszcze mocniejszym tempem bo na koniec wycieczki wyszła mi średnia 25,45 co jest wynikiem jak dla mnie znakomitym biorąc pod uwagę, że kręciłem na rowerze górskim.

Pokaż trasę GPS

Wycieczka do Niepołomic na rowerze GT - dawno na nim nie jeździłem i niestety mocno to odczułem, ale muszę się do niego przyzwyczajać bo już niedługo Maraton Krakowski, a później Odyseja.

Pokaż trasę GPS

Wycieczka do Niepołomic, powrót przez Puszczę Niepołomicka - jutro wyjazd do Wilna:)

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Wycieczka do Puszczy Niepołomickiej i nad Czarny Staw ze znajomymi, na koniec jeszcze odwiedziny na Kopcu Grunwaldzkim w Niepołomicach.

Punktem docelowym wycieczki był Czarny Staw, ale ponieważ nasi znajomi byli w Niepołomicach po raz pierwszy to zaczęliśmy od zwiedzanie zamku, a później Drogą Królewską ruszyliśmy nad leśny staw. Nad Czarny Stawem zrobiliśmy sobie prawie godzinną przerwę a potem droga powrotna - tym razem wariant szosowy po Żubrostradzie. W Niepołomicach znowu przerwa na lody a na koniec wycieczki wybraliśmy się jeszcze na Kopiec Grunwaldzki z którego można było podziwiać piękne widoki. Na ostatnim zdjęcie w galerii widoczny jest kopiec Krakusa oraz pasmo Sowińca z klasztorem Kamedułów i kopcem Piłsudskiego.

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Już tradycyjne sobotnie odwiedziny w Niepołomicach, całkowite zachmurzenie temperatura około 19 stopni, ale poza tym pogoda idealna brak wiatru, więc tempo szybkie mimo iż sporo kilometrów po szutrach.

Z domu wyjechałem około 8:30, było dość chłodno więc jechałem w bluzie z długim rękawem. Na początek oczywiście podjazd do Chełmu dalej zjazd do 4, kawałek drogą nr 4 i skręt w prawo na wysokości stacji benzynowej w stronę żwirowni. Drogą żwirową dojechałem do Targowiska i tu objazdem, koło cmentarza pod szkołę w Kłaju, drogą koło szkoły do centrum Kłaja i dalej w kierunku Szarowa. Do Niepołomic dojechałem ścieżką rowerową przez wdłuż DK75. W wyniku zamknięcia ulicy Centralnej Targowisko - Kłaj, trasa do Niepołomic wydłużyła się o około kilometr. Całą trasę pokonałem bardzo dobrym tempem w czasie 44 minut, ze średnią powyżej 24 km/h. W Niepołomicach już tradycyjnie zrobiłem przerwę na kawę u kolegi w sklepie, a później pojechałem rodziców. Tu też przerwa i przed 12 ruszyłem w drogę powrotną. Trasa w zasadzie identyczna z tą tylko różnicą, że przez Niepołomice przejechałem ulicą Dębowa do lasu i dalej ścieżką rowerową przez Kozie Górki do Szarowa. Tempo w drodze powrotnej jeszcze mocniejsze i rezultacie bardzo wysoka średnia na koniec wycieczki.

Wypad bardzo udany, zrobiłem solidny trening, tempo mocne.

Później przyszedł czas na Tour de France... :)

Pokaż trasę GPS

W ramach treningu przed wyprawą do Wilna wybrałem się dziś do pracy na rowerze. Dla pewności wyjechałem prawie 1,5 godziny wcześniej o 7:35, pogoda dobra, ale było jeszcze dość rześko, słońce zachodziło za chmury. Wczoraj analizowałem kilka wariantów trasy i stwierdziłem, że najprościej będzie jechać przez Chełm, Targowisko, Kłaj, skrótem przez las - trasę oceniałem tylko na około 20 km.

Najpierw oczywiście podjazd do Chełmu, dziś jechałem spokojnie w końcu przede było jeszcze sporo jazdy. Później zjazd do drogi nr 4 i szybki skręt w szutrówkę, którą dotarłem do Targowiska. W Targowisku robią autostradę i droga, którą zawsze jeździłem jest zamknięta - pojechałem więc objazdem, ale jak się okazało była to krótsza trasa, którą dojechałem pod kościół w Kłaju. Skręciłem na Stanisławice, a po około 400 metrach w lewo w stronę lasu. Na przejeździe kolejowym musiałem chwilę zaczekać:) a później już jazda przez las, drogą szutrową prowadzącą przez Kobylą Głowę (najwyższe wzniesienie w Puszczy) pod leśniczówkę Przyborów na Drodze Królewskiej. Drogę tę mój ojciec nazywa "dylowaną", faktycznie jeszcze nie dawno były tu odcinki drogi zrobionej drewnianych pali, ale chyba już je wykopali bo dziś ich nie zauważyłem. Droga ta przecinająca Puszcze wszerz jest dobre utwardzona, choć miejscami mocno nierówna, tylko w jednym, zacienionym miejscu było duże błoto, a tak droga bardzo dobra, mogłem więc dość mocno jechać. Po pokonaniu 14,5 byłem już pod leśniczówką. Dalej jazda przez Zabierzów do Woli Zabierzowskiej, o godzinie 8:34 zameldowałem się pod szkołą - czyli w niespełna godzinę, a dobre 5 minut straciłem na wymienianiu baterii w GPS (i tak brakło zasilania i końcówkę trasy musiałem dorysować). Po południu jadę z powrotem:) tym razem chyba trochę dłuższym wariantem szosowym przez Damienice i Bochnię.

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Z pracy do domu pojechałem szosowym wariantem trasy: Żubrostrada - Damienice - Bochnia - Górny Gościniec. Ten wariant jest zdecydowanie dłuższy i sporo trudniejszy w sumie dojechanie do domu zajęło jakieś 1 godz. 10 minut z 1 godz. 4 minuty kręcenia na rowerze. Do kładki w Damienicach utrzymywałem średnią jazdy powyżej 27 km/h ale podjazd pod Górny Gościniec przez Osiedle Niepodległość dało mi mocno w kość - przy takim upale to naprawdę ciężki podjazd. Pewnie jeszcze wybiorę się ze 2 razy do pracy na rowerze, choć będę jeździł krótszą drogą przez Kłaj.

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Po wczorajszej wycieczce do Ojcowa i wieczornej imprezce wybrałem się na mały trening do okoła Puszczy, nogi miałem jak ołowiu i jechało mi się dość ciężko, ale pogoda była bardzo dobra na rower na dodatek udało mi się w drodze powrotnej siąść na koło dwóm rowerzystom i ostatecznie wykręciłem naprawdę niezłą średnią.

Planowałem dłuższą wycieczkę do Racławic, ale pogoda była niepewna a ja się nie wyspałem, więc zdecydowałem się na objazd Puszczy Niepołomickiej. Ruszyłem o godzinie 10:00 asfalt w lesie był jeszcze mokry po porannej burzy, było dość parno ale w samej Puszczy pogoda była idealna na rower. Drogą Królewska dojechałem do leśniczówki Przyborów, tam skręciłem w kierunku Zabierzowa i następnie na Żubrostradę. Ostatnio w Puszczy wymalowali na drzewach niebieski szlak rowerowy, prowadzący od Niepołomic, Drogą Królewską, Żubrostradą do Damienic obok Czarnego Stawu - jest to szlak w całości asfaltowy. Na skrzyżowaniu z drogą do Damienic zauważyłem znaki czarnego szlaku rowerowego, te znaki też pojawiły się w Puszczy niedawno, bo nigdy wcześniej ich nie widziałem, więc mimo iż miałem jechać Żubrostradą do Mikluszowic stwierdziłem, że sprawdzę ten szlak. Prowadzi on drogą szutrową odbijającą w lewo od Żubrostrady na wspomnianym wyżej skrzyżowaniu, dojechałem tą drogą na skraj lasu, mijając po prawej dwa zbiorniki wodne. Na skraju lasu szlak odbija w lewo w kierunku Chobotu pewnie prowadzi przez rezerwaty w tej części lasu, ja pojechałem jednak w prawo w kierunku Dziewina, najpierw drogą szutrową, która na skraju wsi przechodzi w drogę asfaltową. Tą drogą dojechałem do drogi wojewódzkiej 965. Szosą przejechałem przez Dziewin, Mikluszowice i Gawłówek i dotarłem do granic gminy Bochnia, kiedyś dawno temu robiłem w tym miejscu zdjęcie podczas jednej z pierwszych moich dłuższych wycieczek - teraz ta granica gmin jest jeszcze bardziej widoczna ponieważ przejeżdżamy z fatalnej drogi w Gminie Drwinia na piękny nowy asfalt w gminie Bochnia:) Tą drogą dotarłem do Baczkowa, gdzie skręciłem w prawo ponownie do Puszczy.

Ponieważ jechałem cały czas praktycznie bez odpoczynku, poczułem nagle dość duże zmęczenie, zwolniłem zacząłem pić, nagle patrzę, że dwóch gości w średnim wieku dość szybko mnie dogania, nie chciałem na to pozwolić więc przyspieszyłem, ale szybko zorientowałem się, że jadą dość szybko i raczej nie dam rady im uciec. Zwolniłem więc i poczekałem aż mnie wyprzedzą, po czym siadłem im na koło, jechali cały czas z prędkością 28-30 km/h - okazało się, że na ich kole ja też bez problemu mogę utrzymać takie tempo i tym sposobem dojechałem aż do Kłaja. Tam oni się zatrzymali a ja pojechałem dalej, od razu opadły mnie siły i musiałem mocno zwolnić, na dodatek ścieżka rowerowa była strasznie mokra i często rzucało mi kołem. Do Niepołomic dotarłem tuż po godzinie 12 w szybkim tempie zaliczyłem przyszło 50 km praktycznie bez postojów, forma była kiepska - trzeba będzie jeszcze trochę potrenować przed wyjazdem do Wilna.

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS

Pogoda w Boże Ciało od rana była bardzo kiepska, jak byliśmy w kościele to nawet przez chwilę padało, ale około 12 zaczęło się nagle przejaśniać, postanowiliśmy więc zrobić sobie wycieczkę do Niepołomic. Pojechaliśmy najpierw do Chełmu - tu podjazd, ale dla mojej żony taka górka to już pikuś:) Dalej drogą nr 4 przez most na Rabie i od razu skręt w prawo przez żwirownie w stronę Targowiska, dalej przez Targowisko, Kłaj, Szarów i ścieżką rowerową przez Kozie Górki do Niepołomic. Na odpoczynek pojechaliśmy do moich rodziców, cała droga do Niepołomic to zaledwie 1 godzina i 10 minut jazdy - przejechane 18 km.

Po godzinnym odpoczynku ruszyliśmy w drogę powrotną, ponieważ pogoda wyklarowała się już na dobre i było naprawdę pięknie postanowiliśmy jechać na około przez Puszczę Niepołomicką. Trasa Drogą Królewską do leśniczówki Przyborów, dalej prosto po szutrach koło rezerwatu żubrów aż do drogi asfaltowej na Damienice. Tam zrobiliśmy krótki postój nad Czarnym Stawem i ruszyliśmy dalej do Damienic. Dalej kładką na Rabie do Bochni i podjazd pod Górny Gościniec tą samą drogą co dzień wcześniej - czyli z pod cmentarza na Osiedle Niepodległości. Zmęczenie dawało już o sobie znać i żona trochę pod górę się męczyła mimo wszystko jednak dała radę. Przed godziną 18 po pokonaniu prawie 50 km byliśmy w domu w Łapczycy. Wycieczka bardzo udana, pogoda szczególnie w czasie jazdy przez Puszczę była bardzo ładna, żona mimo dość częstego narzekania była naprawdę w niezłej formie:) tempo może jeszcze nie za wysokie, ale nad tym też popracujemy:)

Galeria wycieczki

Pokaż trasę GPS